Maside (Pontecesures 1897-Santiago 1958) pintou ó pobo que amaba de corazón, reflexo das súas ideas antiburguesas e a súa plena e verdadeira identificación coa clase popular a que pertencía. Contaba Seoane, que moitas mañás saía do seu estudio da rúa do Vilar co seu caderno baixo o brazo e ía ó mercado a debuxar ás froiteiras, queixeiras, pescadeiras... Era feliz entre aquelas xentes humildes, retranqueiras, que enchían de cor os grises anos do seu exilio interior.
As feiras son unha festa de cores, sabores, arrecendos, sons...retrancas.
ResponderEliminarA que cheiran as grandes areas comerciais?
Mágoa que esta cultura estase a perder.
JU
Pois, volvo a disentir: eu son optimista e creo firmemente que iso vai volver.Estámonos movendo cara a outro mundo : ¿por qué non pensar que vai ser mellor que este?.
ResponderEliminarJúbilo, Ju, júbilo.
Antoñita la fantástica
Entón, está recoñecendo que xa está case perdida.
ResponderEliminarCal é ese mundo do que fala? Hai moitos mundos e no que vivimos ou cohabitamos os humanos, está ben amolado. Pense o que queira, pero a realidade é moi testana. Aplaudo o seu optimismo, Antoñita, É tan necesario como a chuvia que boto en falta. JUdas Priest.
Pois aí si que coincido:
ResponderEliminar"Tiene que llover,
tiene que llover,
tiene que lloveeeer,
tiene que lloveeer a cááántaaarooos"
Nin cantando eu ,chove, meu.
A cantante calva
Xa teño Intelnet de novo.Caramuxos e caramuxas varias. ¿Non vos parece que xa está chovendo dabondo?.Falo non dende o punto de vista meteorolóxico, pero o que si vexo e que a vos sí que vos chove de carallo, eso sí, non vos mollades que xa e bo.
ResponderEliminar¿Cómo vai todo caramuxos e caramuxas? ou si preferides minchas, dame ijual.¿Cando nos vemos?. ¡Teño mono de vos?Amén.
Cando queiras. Cambio e corto.
ResponderEliminarUn saúdo, trovador
ResponderEliminare recite con fervor
aqueles versos famosos
do gran caldeiro español:
Sueña el rico en su riqueza,
que más cuidados le ofrece;
sueña el pobre que padece
su miseria y su pobreza;
sueña el que a medrar empieza,
sueña el que afana y pretende,
sueña el que agravia y ofende,
y en el mundo, en conclusión,
todos sueñan lo que son,
aunque ninguno lo entiende.
Yo sueño que estoy aquí
destas prisiones cargado,
y soñé que en otro estado
más lisonjero me vi.
¿Qué es la vida? Un frenesí.
¿Qué es la vida? Una ilusión,
una sombra, una ficción,
y el mayor bien es pequeño:
que toda la vida es sueño,
y los sueños, sueños son.
E soñe , trovador, nunca deixe de soñar.
Bicos como bolboretas.
Lacrono soñadora