Tal vez te refiras a substituir ou trasladar. No meu equinocio vital xa non estou pra moitas lerias e reparir un novo blog dame moita fatiga. Podemos deixalo morrer e voltar a realidade dos encontros sen máquinas, nin tecnoloxías depauperantes do humano moderno que consume aquelo que o consume. Vaia, nunha palabra, o grado de gilipollez (non se ofendan @s sensibles, prego) vía güasap, tuiter, feisbuk, etc..., a que voluntariamente se somete a veciñanza, parece que leva a un grao de dependencia que a min particularmente, resúltame triste, pero, xa sabes; cada un é cada un. Respeto e amor...., sin alienación. Danke X friendship. Frau Cronopien. JU
Todo é bo na medida en que vale para o que vale. Pero desde logo non hai como o face to face, sen book nen farrapos de gaita. Ou mellor, máis book e menos face.
Teño aquí unha sevillana que vai de troula ao San Marcos e que haberá que recoller. Se vos piace, vémonos. Tamén hai outra opción: té delicioso mirando o mar na mellor terraza céltica do barbanza. Vós mesmos.
Aaaiii paya, que hoy tocan los Calis en el estituto y el Narf a las diez y media en el Tapal. Ja me mate el té porromponpero y las zevillanas, los Chichos ayer en play-back y mal sincronizados, dicen las lenguas que por allí pasaron...... A invitación é de agradecer, pero xa sabedes que si vindes, da nosa compañía podedes dispoñer. O camarote é pequeno, mais, con vistas a ciénaga mutante pintada por moreas de pintores que hoxe por aquí pululan na pescuda dun metálico premio. Dame veneno que quiero morir, dame veneeeenooo. Un show. JU
Al mal tiempo, buena cara. O no? Costa, nun país que permite vía democrática que @s señorit@s que sempre estiveron a "boa" sombra dos poderes acaden a maioría absoluta pra desfacer o que tanto nos costou. Ese é o país no que sobrevivimos. Como xitano, só me rompo a camisa, polo que vale a pena, o resto impórtame ben pouco. Como cantaba Camarón: Yo sólo quiero caminar como camina el río hacia la mar... JU
Mudar qué?
ResponderEliminarTransformarse ou morrer.
Gracias X existir. JU
Mudar a secas. Ou a húmedas, que en Macondo non para chover.
ResponderEliminar"San Marcos , rey de los....¿narcos?"
Gracias a vós polo mesmo.
Beijos
Tal vez te refiras a substituir ou trasladar.
ResponderEliminarNo meu equinocio vital xa non estou pra moitas lerias e reparir un novo blog dame moita fatiga.
Podemos deixalo morrer e voltar a realidade dos encontros sen máquinas, nin tecnoloxías depauperantes do humano moderno que consume aquelo que o consume. Vaia, nunha palabra, o grado de gilipollez (non se ofendan @s sensibles, prego) vía güasap, tuiter, feisbuk, etc..., a que voluntariamente se somete a veciñanza, parece que leva a un grao de dependencia que a min particularmente, resúltame triste, pero, xa sabes; cada un é cada un. Respeto e amor...., sin alienación. Danke X friendship. Frau Cronopien. JU
Todo é bo na medida en que vale para o que vale. Pero desde logo non hai como o face to face, sen book nen farrapos de gaita. Ou mellor, máis book e menos face.
ResponderEliminarTeño aquí unha sevillana que vai de troula ao San Marcos e que haberá que recoller. Se vos piace, vémonos. Tamén hai outra opción: té delicioso mirando o mar na mellor terraza céltica do barbanza. Vós mesmos.
Aaaiii paya, que hoy tocan los Calis en el estituto y el Narf a las diez y media en el Tapal.
ResponderEliminarJa me mate el té porromponpero y las zevillanas, los Chichos ayer en play-back y mal sincronizados, dicen las lenguas que por allí pasaron......
A invitación é de agradecer, pero xa sabedes que si vindes, da nosa compañía podedes dispoñer.
O camarote é pequeno, mais, con vistas a ciénaga mutante pintada por moreas de pintores que hoxe por aquí pululan na pescuda dun metálico premio.
Dame veneno que quiero morir, dame veneeeenooo. Un show. JU
País....!
ResponderEliminarAl mal tiempo, buena cara. O no?
EliminarCosta, nun país que permite vía democrática que @s señorit@s que sempre estiveron a "boa" sombra dos poderes acaden a maioría absoluta pra desfacer o que tanto nos costou. Ese é o país no que sobrevivimos. Como xitano, só me rompo a camisa, polo que vale a pena, o resto impórtame ben pouco. Como cantaba Camarón: Yo sólo quiero caminar como camina el río hacia la mar... JU