Vistas de página en total

martes, 24 de mayo de 2011

AMIGOS, TEÑO UN MOSQUEO MOI GRANDE...E SI O QUE PENSO É VERDADE, ISTO SÍ QUE É UNHA DESJRASIA E UN EQUINOSIO REAL.




Tan só é un pálpito. Aínda non teño probas suficientes. É unha sensación personal e intransferible, pero despois de ter un SOÑO que mudou en PPESADELO, estoume preguntando moitas cousas.
Este pode ser un traballo de investigación colectivo. Sigámoslle a pista a ENRIQUE DANS, please. Presinto que por aí van os tiros.

Oxalá algún de vós me convenza do contrario e me devolva o entusiasmo destes días pasados.
O que sí está claro é que temos que seguir expresándonos na rúa, explicándolle á xente as verdadeiras razóns da precariedade laboral e do desemprego que estamos padecendo.

ISTO NON PODE PARAR.

INDIGNADOS E ¿INXENUOS?

5 comentarios:

  1. Eles desconfían de nós e nós de eles, no medio os inocentes e as vítimas.
    Cronopias, a discrección e unha virtude. Practiquémola, por favor. JU

    ResponderEliminar
  2. Son todo menos virtuosa, pero vouno intentar, Ju. Grazas

    ResponderEliminar
  3. Os problemas que ocasionaron o descontento siguen ahí e seguiremos denunciado a inhumanidade do sistema pero con ollo avizor.

    ResponderEliminar
  4. Pois tamén.
    Queridos, metede outra entrada en positivo, porfa, que está da moi "mal rollito".

    ResponderEliminar
  5. O sinto, cando veñen dadas deste xeito, non hai rollito(primaveral) que valga, ou espabilamos dun xeito brutal ou pápannos. Están en risco moitas cousas; sendo uns privilexiados, aínda fai falla tomar consciencia das terribles que acontecen a cotío? Con cariño. JU

    ResponderEliminar