Vistas de página en total

sábado, 27 de julio de 2013

O SOROLLA NÓRDICO. PEDER SERENIN KROYER.

Pintor nado en Staranger( Noruega) e finado en Skagen ( Dinamarca) en 1909, nos seus cadros reflexa a luminosidade das longas noites brancas do ártico, retratando apacibles damas dando longos paseos ó carón do mar, algunhas veces acompañadas dos seus cadelos, outras de homes relaxados, disfrutando da serenidade da paisaxe, ou nenos ledos, cheos da enerxía que da o sol , fuxindo da morriña inacabable do longo e escuro inverno.





miércoles, 24 de julio de 2013

VERANO. MANUEL MACHADO. POEMA IMPRESIONISTA.

Frutales
cargados.
Dorados
trigales...

Cristales
ahumados.
Quemados
jarales...

Umbría
sequía,
solano...

Paleta
completa:
verano.



viernes, 12 de julio de 2013

BROMA INTERNA. RISAS VERANIEGAS.

BOND-AD-OSO

Cuidado con su cara serena,
su sonrisa tímida,
sus maneras suaves.
Es el áspid de los que comen caviar con muecas,
de los listillos que aplastan a los inocentes.
Si lo necesitas, llámalo;
No pongas voz lastimera ni ojillos tristones:
aporrea un coche oficial
o da patadas con alevosía a un cajero automático.
Bond-ad -oso aparecerá con sus guerreros derviches.
No te dejarán indiferentes sus soluciones.




domingo, 7 de julio de 2013

AIRE

Poema al Pedo
Alguien me pregunto un día
¿Qué es un pedo?
y yo le conteste muy quedo:
el pedo es un pedo,
con cuerpo de aire y corazón de viento
el pedo es como un alma en pena
que a veces sopla, que a veces truena
es como el agua que se desliza
con mucha fuerza, con mucha prisa.

El pedo es como la nube que va volando
y por donde pasa va fumigando,
el pedo es vida, el pedo es muerte
y tiene algo que nos divierte;
el pedo gime, el pedo llora
el pedo es aire, el pedo es ruido
y a veces sale por un descuido
el pedo es fuerte, es imponente
pues se los tira toda la gente.

En este mundo un pedo es vida
porque hasta el Papa bien se lo tira
hay pedos cultos e ignorantes
los hay adultos, también infantes,
hay pedos gordos, hay pedos flacos,
según el diámetro de los tacos
hay pedos tristes, los hay risueños
según el gusto que tiene el dueño

Si un día algún pedo toca tu puerta
no se la cierres, déjala abierta
deja que sople, deja que gire
a ver si hay alguien que lo respire.

También los pedos son educados
pues se los tiran los licenciados,
el pedo tiene algo monstruoso
pues si lo aguantas te lleva al pozo
este poema se ha terminado
con tanto pedo que me he tirado.

Quevedo , of course

jueves, 4 de julio de 2013

EL ÁRBOL REDIMIDO.

Humphrey sonreía cada vez que soñaba con París.
El aire se inundaba de risas,
mientras la loca brillante
vertía paladas de energía en cada cristal, en cada resto cerámico,
soñando un árbol de parsifloras.
La niña eterna deseó un caballito de mar de tentáculos fuertes.
A lo lejos, durante un momento,
se oyó un chelo palpitante.
Bondadoso giraba con su carretilla de aluminio,
sacando destellos de plata
al sol que se escapaba.
Almas leales dormían  y observaban.
Un nuevo tiempo esperado estaba cerca.


martes, 2 de julio de 2013

TERRA


Se eu pudesse trincar a terra toda
E sentir-lhe um paladar,
E se a terra fosse uma cousa para trincar
Seria mais feliz um momento…
Mas eu nem sempre quero ser feliz.
É preciso ser de vez em quando infeliz
Para se poder ser natural…
Nem tudo é dias de sol,
E a chuva, quando falta muito, pede-se,
Por isso tomo a infelicidade com a felicidade
Naturalmente, como quem não estranha
Que haja montanhas e planícies
E que haja rochedos e erva…
O que é preciso é ser-se natural e calmo
Na felicidade ou na infelicidade,
Sentir como quem olha,
pensar como quem anda,
E quando se vai morrer, lembrar-se de que o dia morre,
E que o poente é belo e é bela a noite que fica…
Assim é e assim seja…
F. Pessoa

lunes, 1 de julio de 2013

AUGA

He construido una casa en medio del océano
Sus ventanas son los ríos que manan de mis ojos
Los pulpos se agitan alrededor de las murallas
Oigan el latido de sus triples corazones y sus picos martillar los ventanales
Casa húmeda
Casa ardiente
Estación rápida
Estación que canta
Los aviones ponen huevos
Atención que vamos a echar el ancla
Atención que echamos tinta
Sería bueno que descendieras del cielo
La madreselva del cielo trepa
Los pulpos terrestres palpitan
Y luego somos y seguimos siendo nuestros sepultureros
Pálidos pulpos de las olas gredosas oh pulpos de pálidos picos
En torno a la casa está ese océano que conoces
 Y que nunca reposa

APOLLINAIRE