"Velaquí a angustia dun home da miña xeración, que viu a guerra, os nazis, as SS, que sufriu un trauma xamais vencido de todo. Cando vexo ó meu redor os mozos que están perdendo os antigos valores populares e absorbendo os novos modelos impostos polo capitalismo, correndo así o risco dunha nova deshumanización, unha forma de atroz afasia, unha brutal falta de capacidade crítica, unha facciosa pasividade... Unha visión certamente apocaplítica, pero si o lado dela, non existise en min tamén un elemento de optimismo, é dicir, a idea de que existe a posibilidade de loitar contra todo esto, simplemente non estaría aquí, entre vós, falando".
(1974. Publicado na revista RINASCITA)
Bon giorno,Cronopia. Este home tamén podería ser considerado un xenio. O que ti dis, ron Barceló, quédalle un bo cacho e desprenderse do afán de protagonismo que non disimula. JU
ResponderEliminarBASTA DE XENIOS, XENIO O QUE TEÑO EU. XA VEREDES DESCASTADOS. TODOS FIRMES ARRRR.
ResponderEliminaray, mamá qué miedo. Llego Alma veloz y mando parar...
ResponderEliminarqué carácter, mimá!
anónima acongojada
llegó y mandó (cajonastildes)
ResponderEliminaranónima ortográfica