O gato con botas só ten dous pés. Ulo o combate, o 15M, a ética e a decencia...a outra realidade posible? Afogo neste agonía galaica tan fotoxénica e politicamente correcta de silenzos consentidos.
¿De que silencios falas JUlandrón?Se a veces o mais agrable e "oir" o silencio, e que tí es músico...entón...¿Hay silencios na música? Perdoa a miña torpeza e que non o sei. Venga JUlandrón que xa verás como estos nos espabilan a tod@s. ¡Falta fai!Unha aperta.
Hai silencios na música, son parte intrinseca desta arte, pero xa sabes que o silencio absoluto non existe, algo que John Cage, quixo deixar patente na peza: 4´:33´´. "Estos" e "Aqueles" que acaban de marchar, son servos da aplicación contemporánea do capitalismo, todos eles moi espabilad@s e cómod@s co actual sistema "democrático" no que sempre saen favorecidos...sempre gañan a Liga, son como o Barça e o Madrid; a iso chamo silencios consentidos. Voltade ó principio Socialista-Obreiro e non fodades o traballo de Pablo Iglesias. Sen acritude e con cariño. JU
“Nunca cambiarás las cosas luchando contra la realidad del momento. Para cambiar algo, construye un nuevo modelo que haga obsoleto al modelo existente.” Buckminster Fuller
Sí sos moi torpe e atrevido, Óleo, demasiado. O silencio da revolución matou a realidade ou foi que a xente saiu e loitou contra o patrón, o cacique e o berro común derrubou as tiranías? Insisto, calamos, consentimos e non hai novos modelos, só zombies inercéticos pasmados. JU nao é Julandrón, pero calquera pode selo.
Atrevido e provocador son duas das miñas esencias existenciais, moi parecidas as túas (por no decir casi iguais) os dous berramos contra as inxusticias do cacique, contra o asoballamento da clase obreira e da tiranía (nin mais nin menos) uns facémolo dende a loita diaria, ainda que sexa dun partido político e outros con discursos demagóxicos, que lle entran por unha orella e sáenlle pola outra. Veña JUlandrón que os dous sabemos a que xogamos, pero sempre queremos rizar o rizo, senón o guiso queda moi seco e non ten salsa. Unha aperta JUlandrón.
¡Non entres o trapo! ¡Qué non che vou facer caso! ¿Oiches?. Cando nos vexamos xa falaremos...ademais escoitando poesía...poesía que amansa a las "fieras". ¡Agradable momento para un beso en la boca! Aperta.
Xogos? Trapos? Partido Político? Rizos? De qué carallo falas ou hai que falar? Unha mentira ou intento de insulto reiterado, clarifícame algunhas cousas e non, non somos iguais. JU
¡Por suposto que nos somos iguais! ¡A min gustame como son eu, cas miñas cousas boas e as miñas miserias tamén!...Unha aperta JUlandrón e falar falamos do que queiras e cando queiras, que esto dos blogs xa me ten dado algún que outro sustiño, xa que non se sabe como o vai a recibir a persoa que está ao outro lado da pantalla, e pode ferir susceptibilidades.
O gato con botas só ten dous pés.
ResponderEliminarUlo o combate, o 15M, a ética e a decencia...a outra realidade posible?
Afogo neste agonía galaica tan fotoxénica e politicamente correcta de silenzos consentidos.
JU I AM
¿De que silencios falas JUlandrón?Se a veces o mais agrable e "oir" o silencio, e que tí es músico...entón...¿Hay silencios na música? Perdoa a miña torpeza e que non o sei. Venga JUlandrón que xa verás como estos nos espabilan a tod@s. ¡Falta fai!Unha aperta.
ResponderEliminarHai silencios na música, son parte intrinseca desta arte, pero xa sabes que o silencio absoluto non existe, algo que John Cage, quixo deixar patente na peza: 4´:33´´.
Eliminar"Estos" e "Aqueles" que acaban de marchar, son servos da aplicación contemporánea do capitalismo, todos eles moi espabilad@s e cómod@s co actual sistema "democrático" no que sempre saen favorecidos...sempre gañan a Liga, son como o Barça e o Madrid; a iso chamo silencios consentidos.
Voltade ó principio Socialista-Obreiro e non fodades o traballo de Pablo Iglesias. Sen acritude e con cariño. JU
“Nunca cambiarás las cosas luchando contra la realidad del momento. Para cambiar algo, construye un nuevo modelo que haga obsoleto al modelo existente.”
ResponderEliminarBuckminster Fuller
Sí sos moi torpe e atrevido, Óleo, demasiado.
ResponderEliminarO silencio da revolución matou a realidade ou foi que a xente saiu e loitou contra o patrón, o cacique e o berro común derrubou as tiranías? Insisto, calamos, consentimos e non hai novos modelos, só zombies inercéticos pasmados.
JU nao é Julandrón, pero calquera pode selo.
Estou dacordo. Calqueira pode ser un JUlandrón.
EliminarNon está o forno pra bollería fina, o pobo ten fame e nin un paso atrás. Apertas e saúdos a tod@s. JU
ResponderEliminarAtrevido e provocador son duas das miñas esencias existenciais, moi parecidas as túas (por no decir casi iguais) os dous berramos contra as inxusticias do cacique, contra o asoballamento da clase obreira e da tiranía (nin mais nin menos) uns facémolo dende a loita diaria, ainda que sexa dun partido político e outros con discursos demagóxicos, que lle entran por unha orella e sáenlle pola outra. Veña JUlandrón que os dous sabemos a que xogamos, pero sempre queremos rizar o rizo, senón o guiso queda moi seco e non ten salsa. Unha aperta JUlandrón.
ResponderEliminar¡Non entres o trapo! ¡Qué non che vou facer caso! ¿Oiches?. Cando nos vexamos xa falaremos...ademais escoitando poesía...poesía que amansa a las "fieras". ¡Agradable momento para un beso en la boca! Aperta.
EliminarXogos? Trapos? Partido Político? Rizos? De qué carallo falas ou hai que falar?
ResponderEliminarUnha mentira ou intento de insulto reiterado, clarifícame algunhas cousas e non, non somos iguais. JU
¡Por suposto que nos somos iguais! ¡A min gustame como son eu, cas miñas cousas boas e as miñas miserias tamén!...Unha aperta JUlandrón e falar falamos do que queiras e cando queiras, que esto dos blogs xa me ten dado algún que outro sustiño, xa que non se sabe como o vai a recibir a persoa que está ao outro lado da pantalla, e pode ferir susceptibilidades.
Eliminar