As plantas carnívoras, tamén chamadas insectívoras, obteñen a maioría das súas necesidades nutricionais( pero non as de enerxía) mediante a captura e o consumo de animais ou protozoos. Medran xeralmente en sitios onde o chan é pobre en nitróxeno( pantanos e farallóns rochosos), pero hoxe en día pódense ter nas casas como insecticidas naturais, pois as moscas e os mosquitos son un dos seus pratos favoritos.
O seu coidado non require moito esforzo, pero debemos ter en conta algúns puntos esenciais:
1.- Non se poden regar con auga do grifo( porque contén calcio, venenoso para este tipo de pranta) pero si con auga de chuvia ou auga destilada.
2.- A maioría son intolerantes a seca, no verán hai que telas sempre sobre un prato cheo de auga.
3.- Se non cazan insectos non pasa nada, teñen o seu rimo, o que nunca hai que facer é darlles carne, pois non a asimilan.
4.- O seu maior problema é o fungo gris((Botrytus Cinerea), pero se as mantemos frescas e ventiladas é moi difícil que o collan.
5.- É importante retirarlle as follas vellas con regularidade.
Veña, menos inseticida e máis pranta carnívora.
Vistas de página en total
lunes, 30 de julio de 2012
jueves, 26 de julio de 2012
Érase unha vez...
Couperin - Solo de arpa
Hai moitos anos, antes de que o tempo fora tempo e cando as cousas podían ser ou non ser, unha meiga , chamada Mari Crono ,vivía , casi feliz, nunha antiga e fermosa árbore.
Foi herdanza dos seus antepasados que durante séculos tiveron alí a súa morada. Mari Crono coidaba a súa casa con esmero , gozaba e agradecía todo o que a árbore lle podía ofrecer.
Pero desde nena tiña unha inquedanza: gardaba nunha caixiña nacarada aquel anaco de mapa que a súa nai lle entregara antes de morrer e tódolos días lembraba con emoción as súas últimas palabras:
“Querida filla, teño que partir. Só quero que sempre conserves esta caixiña. A árbore na que ti agora vivirás, oculta un tesouro. Deberás atopar os outros anacos dispersos polo mundo e unha vez que os xuntes poderás conseguir o tesouro e vivirás feliz para sempre”.
Maricrono pediu axuda aos páxaros que voaron por todo o mundo espallando a mensaxe.
Un día , cando a meiga varría as follas secas, chegaron pola porta un feixe de personaxes pintorescos . Todos traían unha caixiña de nácar, similar á que Maricrono posuía. Cada un deles tiña un anaco daquel mapa. Decidiron celebrar aquel encontro cunha gran festa baixo a árbore.
De súpeto , todos e todas sentiron nos seus corazóns unha profunda ALEGRÍA.
Non foi necesario abrir as caixiñas e compoñer o plano. Alí estaba o tesouro.
Cando despertaron , o tesouro seguía alí.
Hai moitos anos, antes de que o tempo fora tempo e cando as cousas podían ser ou non ser, unha meiga , chamada Mari Crono ,vivía , casi feliz, nunha antiga e fermosa árbore.
Foi herdanza dos seus antepasados que durante séculos tiveron alí a súa morada. Mari Crono coidaba a súa casa con esmero , gozaba e agradecía todo o que a árbore lle podía ofrecer.
Pero desde nena tiña unha inquedanza: gardaba nunha caixiña nacarada aquel anaco de mapa que a súa nai lle entregara antes de morrer e tódolos días lembraba con emoción as súas últimas palabras:
“Querida filla, teño que partir. Só quero que sempre conserves esta caixiña. A árbore na que ti agora vivirás, oculta un tesouro. Deberás atopar os outros anacos dispersos polo mundo e unha vez que os xuntes poderás conseguir o tesouro e vivirás feliz para sempre”.
Maricrono pediu axuda aos páxaros que voaron por todo o mundo espallando a mensaxe.
Un día , cando a meiga varría as follas secas, chegaron pola porta un feixe de personaxes pintorescos . Todos traían unha caixiña de nácar, similar á que Maricrono posuía. Cada un deles tiña un anaco daquel mapa. Decidiron celebrar aquel encontro cunha gran festa baixo a árbore.
De súpeto , todos e todas sentiron nos seus corazóns unha profunda ALEGRÍA.
Non foi necesario abrir as caixiñas e compoñer o plano. Alí estaba o tesouro.
Cando despertaron , o tesouro seguía alí.
Mari Crono seducindo ao príncipe de Bichimelandia. |
A meiga Mari Crono despois do bico desenfeitizante que a converte en fada |
A duquesa de "Míramenonmetoques" charlando amistosamente co mago de Xerusalén. No espello, as fadas Coralia e Maruxa , unidas polo reflexo, observan a escena. |
O cabaleiro "Ferdinand Corazón de León" acariciando ¿amorosamente? ao
meigo de Xerusalen. Desde o espello, unha mirada baixo un sombreiro
observa todo. |
. |
As fadas Maruxa e Coralia a piques de saír voando entre libélulas e volvoretas . En direccións opostas pero cara a un único destino. |
O mago de Xerusalén namorando á nínfula dos bosques. |
A nínfula dos bosques, despois de aceptar as proposicións deshonestas do meigo de Xerusalén. "As rexoubonas" seguen observando desde o outro lado do espello. |
A autora espiritual deste relato en pleno proceso creativo. |
Cando despertaron, o tesouro aínda estaba alí. |
miércoles, 25 de julio de 2012
ALEGRÍA QUE ESTAMOS VIVOS!!!
La felicidad es el resultado de una tenaz disciplina.
La sonrisa es el idioma universal de las personas inteligentes.
La alegría es el mejor medicamento que existe sin receta médica.
Sonríe a la vida de manera que la contagies.
La felicidad está a la vuelta de la esquina que muchas personas nunca doblan.
La sonrisa es el idioma universal de las personas inteligentes.
La alegría es el mejor medicamento que existe sin receta médica.
Sonríe a la vida de manera que la contagies.
La felicidad está a la vuelta de la esquina que muchas personas nunca doblan.
martes, 24 de julio de 2012
MUSICA Ó VIVO PARA TODOS!!!
ESTA TARDE, AS NOVE DA NOITE ACTUARÁ O TRÍO TALABARTE, FORMADO POR TRES INSTRUMENTOS: VIOLÍN, CONTRABAIXO E ACORDEÓN DIATÓNICO. O CONCERTO É EN NOIA, NA IGREXA DE SANTA MARÍA NOVA, AS NOVE DA NOITE. A ENTRADA É LIBRE. APERTAS A TODOS!!
VIAXES OPARABRISAS. A CITÂNIA DE BRITEIROS, UNHA MARAVILLA A MENOS DE DUAS HORAS EN COCHE.
Situada a dez km de Braga, a Citânia de Briteiros é un dos mais expresivos poboados proto-históricos da Península Ibérica,pola súa dimensión, pola monumentalidade das suas murallas, urbanismo e arquitectura.
O seu estudio comezou en 1875, cando Francisco Martíns Sarmento dirixiu a primeira campaña de traballos arqueolóxicos, que continuaron ó longo de todo o século vinte dando lugar o que hoxe podemos comtemplar: unha extensa área de ruínas, situadas nun alto onde se pode comtemplar o gran val do río Ave, onde os antigos habitantes podían organizar unha economía diversificada, de acordo coas estacións do ano, aproveitando un elenco moi variado de recursos. Ademais era un punto extratéxico, unha verdadeira cidade fortificada, sede dun dos varios pobos que formaban a Gallaecia.
A fase inicial de ocupación dátase no primeiro milenio a.de C., inseríndose no periodo designado como Idade do Bronce Atlántico. A súa fase de maior auxe foi dende o século II a. de C. e o I despois de C, foi por tanto habitada en pleno imperio romano. As súas ruinas acreditan, pois uns dous milenios de historia.
A beleza do entorno, a enerxía que desprende, fai deste un lugar máxico por excelencia, e sempre se pode combinar cunha visita os belos xardíns do Bom Jesús, que só están a dez km. Saúdos cordiais a todos!!
O seu estudio comezou en 1875, cando Francisco Martíns Sarmento dirixiu a primeira campaña de traballos arqueolóxicos, que continuaron ó longo de todo o século vinte dando lugar o que hoxe podemos comtemplar: unha extensa área de ruínas, situadas nun alto onde se pode comtemplar o gran val do río Ave, onde os antigos habitantes podían organizar unha economía diversificada, de acordo coas estacións do ano, aproveitando un elenco moi variado de recursos. Ademais era un punto extratéxico, unha verdadeira cidade fortificada, sede dun dos varios pobos que formaban a Gallaecia.
A fase inicial de ocupación dátase no primeiro milenio a.de C., inseríndose no periodo designado como Idade do Bronce Atlántico. A súa fase de maior auxe foi dende o século II a. de C. e o I despois de C, foi por tanto habitada en pleno imperio romano. As súas ruinas acreditan, pois uns dous milenios de historia.
A beleza do entorno, a enerxía que desprende, fai deste un lugar máxico por excelencia, e sempre se pode combinar cunha visita os belos xardíns do Bom Jesús, que só están a dez km. Saúdos cordiais a todos!!
miércoles, 11 de julio de 2012
miércoles, 4 de julio de 2012
FANTASÍA DE CALIDAD PARA LAS LARGAS TARDES DE VERANO. "CANCIÓN DE HIELO Y FUEGO" DE GEORGE R.R.MARTIN.
Esta obra es un compendio de novelas de fantasía épica escritas por el novelista norteamericano George R.R.Martin. La historia se sitúa en un mundo ficticio medieval( Martín es especialista en historia medieval inglesa), en un continente llamado Poniente, donde las estaciones duran años, y los inviernos crudos e inhóspitos son la gran preocupación de sus habitantes, pues de las tierras heladas del norte un peligro terrible los acecha, a pesar del gigantesco muro de hielo que divide el continente, y de sus guardianes, la guardia de la noche.
Por los libros desfilan una serie de personajes humanos , muy bien construidos, llenos de verosimilitud, mezclados con elementos fantásticos como dragones, uros, lobos huargos, sacerdotisas del fuego, árboles sabios...etc. Martín crea un mundo paralelo, con sus creencias, sus alquimias, sus costumbres... Para muchos críticos es una mezcla de Shakespeare y Tolkien.
Martín imprime un ritmo trepidante a los acontecimientos que se ciernen de forma implacable sobre sus personajes. Los giros argumentales, los golpes de efecto no hacen sino subrayar la mirada lúcida, refractada en el caleidoscopio de una galería de personajes inolvidable, de un narrador para quien los claroscuros del alma humana no merecen guardar secretos. Una obra vasta y ambiciosa y una delicia para el lector exigente.
En España está editada por la editorial Gigamesh.
La cadena de TV HBO elaboró en varios capítulos los dos primeros volúmenes. Las fotos corresponden a esta serie.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)