Vistas de página en total

martes, 14 de agosto de 2012

PARABRISAS REBELDE II. CRISE...JA,JA,JA...



10 comentarios:

  1. Se non hai comentarios e a desidia alcanza a magnitude de deserto, pra que bloguear. Acho que o boicot é unha estratexia, pero o autoboicot é un suicidio social. JU

    ResponderEliminar
  2. Aínda que de vacacións, non hai tempo para nada. Falo por mín : "vacaciones los cojones, es mejor trabajar".
    Familia e compromisos varios me tienen sin vivir en mi.
    Sorry.

    ResponderEliminar
  3. Non vai por ti, estimada Cronopia. Concordo en que a familia,...é iso, un compromiso. Saúdos e ánimos vitais. JU

    ResponderEliminar
  4. De tódolos xeitos, sarna con gusto non pica. Fago o que teño que facer e estou onde creo que debo estar e , por suposto, aínda que me agote, disfruto moito tamén.

    O parabrisas existe porque ten que existir e ata cando teña que existir. Non importa que sexa un, dous ou miles os que comenten. Ten sentido porque si.Pero non lle pidamos "peras al olmo".
    Comentar ou participar é un acto libre e voluntario. Se deixa de selo, isto xa non sería un ágora senón unha cárcere de ideas. Hai que aceptar a realidade como é, non como nos gustaría que fora.



    Penso, digo, opino, creo... igualmente estimado Ju.
    A sus pies.

    ResponderEliminar
  5. E non hai mal que cen anos dure.
    Tes toda a razón e desculpas si perturbei cas miñas verbas o decurso da súa vida, brevis, pero intensa.
    A sus manos.

    ResponderEliminar
  6. Tranqui,tronco...que nos conocemos...

    A ver se "narciseamos" hoxe.
    Un bico.
    A cronopia imperturbable.

    ResponderEliminar
  7. Por certo, dinme a volta. Estaba cansa de mirar cara a parede.

    ResponderEliminar
  8. Xa vexo, xa.
    Así intimídasme máis e cortome a hora de comentar. JU

    ResponderEliminar
  9. En relación ca entrada(o + importante), os/as galeg@s xa coñecemos a este señorito de Pontevedra, coñecido na súa xuventude como: La Trotona e agora ademais de trotar está desbocada, pero todo pasa factura e nesta vida todo se paga, dunha maneira ou outra.
    Cómo chegamos a esta situación? Iso xa é sabido e consentido. JU

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Lacrono imperturbable18 agosto, 2012

      As fanecas non se cortan baixo ningunha circunstancia. Pican onde cadre: nos pes, nas costas, ou na mesma jeta.
      Cada un fiel a sí mesmo, como debe ser.
      Da trotona non quero nin falar. Revólvenseme as tripas. O deixo pa setembro, como os meus alumnos /as. Pero a guillotina está a punto : RISSS, RASSS...

      Eliminar