Vistas de página en total

viernes, 1 de junio de 2012

EL ORÁCULO CELTA. MES DE JUNIO. ACEBO. TINNE.

El acebo es un árbol de sexo masculino, y simboliza por consiguiente la paternidad. El acebo, junto con la hiedra y el muérdago, siempre han sido considerados  poderosos símbolos de vida, tanto por sus hojas perennes como por sus frutos invernales.
Los guerreros celtas empleaban el acebo para hacer astiles de lanza, porque mantenía el equilibrio y no se desviaban en vuelo.
Su simbología es pues el vigor, el equilibrio, la lucha espiritual, siempre y cuando sea un combate justo y no tenga por objeto la agresión y la codicia.
Los antiguos celtas, cuando tenían un conflicto espiritual de cualquier índole, depositaban una hoja de acebo bajo el lecho  para que les inspirara la mejor forma de combatirlo correctamente  a fin de superarlo.
El mes de junio era el octavo mes para los celtas, y su significado era : superior en la lucha, para enfrentarse con renovados bríos al solsticio de verano.

19 comentarios:

  1. Bonito greenman!
    Sor Petunia

    ResponderEliminar
  2. Ala, a coller unha folla de acibro e gardala debaixo do colchón para resolver os conflictos!!! saúdos amigos, unha aperta moi forte.

    ResponderEliminar
  3. O acibro é unha especie protexida, e tal como está o mundo, non hai acibros no planeta para resolver tanto conflicto. Deixemos ás plantas na terra que é onde mellor están.

    En canto a nós,humanoides e humanoidas, a ver se espabilamos dunha vez e facemos algo ao xeito.
    O traballo é noso, non do acibro.

    Outra aperta igual de forte.

    ResponderEliminar
  4. Filósofa te vexo, con razóns poderosas.Alá, só miraremos para él. Saúdos vermellos. Alma ecoloxista.

    ResponderEliminar
  5. Filósofa? Que va!¡Que máis quixera!

    Só é un humilde reflexión, froito da miña experiencia de humanoida semipensante.
    A todo isto , como vos boto de menos, caramba. A todos. Pero bueno, xa se me pasara.
    Isto de vivir no extranxeiro e non ver aos amigos durante lustros, décadas e séculos ... en fin, será o que toca.

    Unha aperta virtual para everybody.
    Menos mal que nos queda o virtual.

    ResponderEliminar
  6. e Portugal, tamén nos queda Portugal.

    ResponderEliminar
  7. E tamén que son tempos de moito lío no traballo, falo por mín. De todas maneiras sempre haberá un momentiño para dedicarlle ó blog. Saúdos dende o rural. Alma verde e chuviosa.

    ResponderEliminar
  8. Pois si, o traballo non falta (afortunadamente).

    Pero tamén haberá que darlle de comer a este bicho porque do contrario, morrerá de inanición.

    É un ser vivo, e como tódolos seres vivos, senón se alimenta, morre.

    Menos mal que ti es especialista en alimentar a toda clase de bichos.
    Unha aperta, Paquita de mi corasón.

    ResponderEliminar
  9. Outra aperta para o peixe con pincho (pero sen veneno)que vive contigo e "de cuyo nombre no puedo acordarme".
    JUa, JUa...

    ResponderEliminar
  10. E agora sigue dándolle de comer ao bicho que eu marcho a traballar. O pobriño está un pouco anémico últimamente.
    Chao
    Lacronocurranta.

    ResponderEliminar
  11. Uf! Creo que onte empachei ao bicho. Días de todo, vísperas de nada!.

    Hai que comer tódolos días e non un día cada mes.
    Alma, fai unha manzanilliña, que o parabrisas está a morrer...empacheino de ves.
    lacronomatasanos

    ResponderEliminar
  12. Intentareino, pero ando no lío cotián de mil historias. Me matan si no trabajo, si trabajo me mataaaann. Alma currela.

    ResponderEliminar
  13. A faneca está en parada biolóxica i en veda. Agur. JU

    ResponderEliminar
  14. Hai que parar de cando en ves.
    Saúde, paz (e amor).
    E prepárese para a masiva chegada de turistas ás nosas costas. Vai ter moitas extremidades onde picar a gusto.
    Unha aperta.
    acronoempachadora

    ResponderEliminar
  15. Ola amijasos dos distintos lujares da Barbansa. Pois si que é serto ¡¡¡¡¡ como se vos vota de menos ¡¡¡¡¡¡
    Pero xa cheja o verán e montaremos algunha ¿si, non si?
    Un bicaso para todos e para as todas máis ainda.

    A Enxa que ajora traballa máis que antes

    ResponderEliminar
  16. Yes, of course. Aljunha montaremos (ji, ji).
    Parabens e un bico for you e outro para os teus homasos.

    Moitas gañas de darvos unha aperta en vivo y en directo.
    Qusun, te extraño!. Escribe algo, anda. Xa que non se che ve o pelo, asoma a patiña por aquí.
    acrnoextrañadora

    ResponderEliminar
  17. Agradecidaaaa y emocionadaaa gracias por veniirr. Alma cantante.

    ResponderEliminar
  18. Lina Morgan por aquí!!!!!
    Huyo, oye.
    adesempre

    ResponderEliminar